De gezondheidseffecten van zilver
Wist u dat oplosbare zilverzouten, met name AgNO3, al dodelijk kunnen zijn bij concentraties van + 2 gram? Het kan ernstige verwondingen veroorzaken wanneer deze vloeistof in contact komt met de ogen. Huidcontact kan huidirritatie veroorzaken. Blootstelling aan hoge concentraties dampen kan duizeligheid, kortademigheid, hoofdpijn of ademhalingsinfecties veroorzaken. Extreem hoge concentraties veroorzaken slaperigheid, verwarring, bewusteloosheid en kunnen zelfs coma of de dood tot gevolg hebben. De risico’s bij inademing zijn ook aanzienlijk en behoorlijk giftig. Het kan maagklachten veroorzaken, misselijkheid, overgeven en diarree. Aspiratie van het materiaal in de longen na inslikken of wanneer men gaat overgeven, kan een chemische longontsteking veroorzaken die fataal kan aflopen.
Overmatige chronische blootstelling aan zilver, kan bij mensen hartritme stoornissen veroorzaken, permanente hersenbeschadiging en beschadiging van het zenuwstelsel.
Zilververbindingen worden heel langzaam opgenomen door de lichaamsweefsels, waardoor er een blauw- of blauwgrijze huidverkleuring ontstaat (arigiria of argyrie). Het is een dermatologische aandoening die wordt veroorzaakt doordat iemand elementair zilver, zilverstof of zilververbindingen (zilvernitraat, zilverbromaat of zilverjodide) binnenkrijgt. Na inname zullen de zilverzouten zich ophopen in de huid, waar ze door zonlicht worden geoxideerd. Dat is exact hetzelfde proces dat foto’s doet ontwikkelen. De verkleuring zal het eerst zichtbaar worden in de vingernagels en verspreidt zich geleidelijk naar het gelaat en het tandvlees, totdat uiteindelijk het hele lichaam is aangedaan. Hoogstwaarschijnlijk is de huidverkleuring onomkeerbaar, want het zilver hoopt zich op in de diepste huidlagen. Lasertherapie, of zelfs chirurgische verwijdering van de bovenste huidlagen (zoals sommige patiënten ondergaan), zijn daarom volstrekt zinloos.
Gevaarlijk bij inwendig gebruik
Aan het eind van de 19e en begin van de 20e eeuw kwam deze aandoening vaak voor omdat in die tijd zilveroplossingen frequent werden gebruikt in de geneeskunde. De laatste jaren worden de meeste gevallen van argyrie toegeschreven aan de consumptie van zelfgemaakt colloïdaal zilver (zilverwater, dat soms als voedingssupplement wordt gebruikt) bij alternatieve geneeswijzen. Vóór de ontdekking van penicilline werd dit middel veelvuldig voorgeschreven als antibioticum bij infecties, zoals syfilis. Tot 1938 was colloïdaal zilver in de Verenigde Staten aangemeld als geneesmiddel. In de geneeskunde van vandaag wordt colloïdaal zilver niet meer inwendig gebruikt. Als voedingssupplement is het in de EU-lidstaten ook inmiddels verboden. Het mag alleen nog als bacteriedodend middel voor uitwendig gebruik worden verkocht en in Duitsland bijvoorbeeld als plantenbeschermingsmiddel.
Argyrie komt ook voor bij mensen die via voeding (bijvoorbeeld via het tafelzilver) óf via de lucht (bijvoorbeeld fabrieksarbeiders in fabrieken waar men met zilver werkt), langdurig zilver binnenkrijgen. Afgezien van de huidverkleuring, treden er gelukkig geen andere negatieve verschijnselen op. Argyrosis kennen we als een soortgelijke aandoening in het oog, waar zilverstapeling zich voordoet. Een aandoening die hieraan verwant wordt is chrysiasis; dat is een verkleuring van de huid die zich voordoet als gevolg van ophoping van goud in de huid.
Al met al een behoorlijk giftig goedje dat zilver wanneer je het binnen krijgt. Bij normaal gebruik zoals bij het dragen van sieraden, is er echter geen vuiltje aan de lucht en kunt u zorgeloos genieten van dit bijzondere edelmetaal!